ΑΝΤΙΠΥΡΑΥΛΙΚΗ ΑΜΥΝΑ ΚΑΙ ΔΙΕΘΝΗΣ ΠΑΡΑΛΟΓΙΣΜΟΣ

Γνωρίζω ότι τελευταία γραφήκανε πολλά σχετικά με την εγκατάσταση της αντιπυραυλικής ασπίδας στην Ευρώπη και μάλιστα είχαμε και διπλωματικό επεισόδιο μεταξύ Ελλάδας και Ρωσίας στην όλη υπόθεση.
Αυτό που δεν γνωρίζω είναι κατά πόσον έγινε αντιληπτό από τον μέσο αναγνώστη τι είναι αυτή αντιπυραυλική ζώνη που θέλουν να εγκαταστήσουν οι Η.Π.Α μέσω του Ν.Α.Τ.Ο και τι εξυπηρετεί.
Είναι γεγονός ότι από κάποιους συναδέλφους μου έγιναν αξιόλογες στρατιωτικές αναλύσεις, αλλά νομίζω ότι αυτές αφορούν περισσότερο εμάς τους στρατιωτικούς και όχι τους πολίτες που στερούνται τεχνολογικών γνώσεων. Εξάλλου το θέμα είναι περισσότερο γεωπολιτικό παρά στρατιωτικό, έτσι σε αυτή τη λογική θα προσπαθήσω να δώσω μια διαφορετική άποψη στην όλη υπόθεση.
Προκειμένου να δημιουργηθεί, εκπαιδευτεί και αναπτυχθεί ένας συμβατικός στρατός, τα έξοδα είναι τεράστια και απαιτείται μεγάλος αριθμός ανθρώπινου δυναμικού.
Αντίθετα τα Πυρηνικά με πολύ μικρότερο κόστος και ελάχιστο ανθρώπινο δυναμικό, έχοντας ισχυρό πολλαπλασιαστή ισχύος, δίνουν τεράστια δύναμη σε αυτόν που τα κατέχει και μπορεί να εξουδετερώσει συμβατικούς πολυάριθμους στρατούς.
Γι αυτό τα Πυρηνικά χρησιμοποιήθηκαν ως εξισορροπητικός παράγων των αδυνάτων, απέναντι στους ισχυρούς.
Στις 6 Αυγούστου 1945 έχουμε την ρίψη της πρώτης πυρηνικής βόμβας στην Χιροσίμα, με ολέθρια αποτελέσματα. Κανένας δεν μπορεί να υπολογίσει πόσοι ακριβώς πέθαναν μέσα στα λίγα δευτερόλεπτα της έκρηξης (συγκεκριμένα 8΄΄). Οι ιστορικοί μιλάνε για 130.000 (νεότερες έρευνες) νεκρούς μέσα στα πρώτα 8 δευτερόλεπτα. Κατά τη στιγμή της έκρηξης η θερμοκρασία ανήλθε σε 3.870 βαθμούς Κελσίου και η ταχύτητα του ανέμου 1.600 χιλιόμετρα την ώρα.
Δεκάδες χιλιάδες πέθαναν στου επόμενους μήνες από εγκαύματα (θερμική ακτινοβολία) και από υπερβολική δόση ραδιενέργειας συνολικά 230.000 από μια πόλη 310.000 κατοίκων.
Ο βομβαρδισμός της Χιροσίμας αιφνιδίασε τον Στάλιν ο οποίος εκνευρίσθηκε και την επομένη ακύρωσε όλα τα ραντεβού του. Από στρατιωτικής άποψης συμβατικών δυνάμεων, υπερτερούσαν οι Ρώσοι και θα μπορούσαν να καταπιούν όλη την Ευρώπη. Διαπιστώνοντας όμως ότι οι Αμερικάνοι είχαν προβεί πρώτοι στην κατασκευή της ατομικής βόμβας (αργότερα αυτοί), γίνανε πιο διαλλακτικοί στις διαπραγματεύσεις και πάτησε γερά πόδι στην Ευρώπη η Αμερική.
Το 1949 και με καθυστέρηση τεσσάρων ετών η Ρωσία αποκτούσε την δική της βόμβα.
Το 1952 οι Αμερικανοί ανταπαντούν με τη βόμβα υδρογόνου (πιο φονικής τεχνολογίας). Και έκτοτε αρχίζει ένας ανταγωνισμός στα Πυρηνικά μεταξύ των δύο υπερδυνάμεων, ο οποίος ονομάσθηκε «ισορροπία τρόμου».
Κατά την ψυχροπολεμική περίοδο το σύμφωνο της Βαρσοβίας είχε δυνάμεις κατά πολύ πολλαπλάσιες του ΝΑΤΟ. Να φαντασθεί κανείς ότι η Βουλγαρία και μόνον, που ήταν το χαϊδεμένο παιδί της Ρωσίας είχε τόσα άρματα, που από μόνη της μπορούσε να καταλάβει ολόκληρη την Ευρώπη. Η Αμερική σε αντιπερισπασμό γέμισε ολόκληρη την Ευρώπη με πυρηνικά προκειμένου να υπάρξει ισορροπία έναντι των συμβατικών δυνάμεων που υστερούσε.
Το 1957 η Ρωσία απέκτησε τους πρώτους «διηπειρωτικούς» πυραύλους (τους πέρασαν τεχνολογικά τους Αμερικάνους). Δηλαδή πύραυλοι με πυρηνικές κεφαλές που θα μπορούσαν να εκτοξευθούν από τη Ρωσία και να πλήξουν τις Ηνωμένες Πολιτείες. Η Αμερική υστερώντας τεχνολογικά και μη έχοντας διηπειρωτικούς πυραύλους, ανταπαντά με την μεταφορά πυραύλων «μέσω βεληνεκούς» στην Ευρώπη. Έτσι το 1962, 15 πύραυλοι τοποθετούνται στη συνοριακή γραμμή Τουρκίας-Ρωσίας. Οι Ρώσοι με την σειρά τους αποφασίζουν την μεταφορά πυραύλων στην Αμερική και την εγκατάσταση τους στη Κούβα. Και τότε έχουμε την μεγαλύτερη κρίση στον κόσμο. Ποτέ η ανθρωπότητα δεν ξαναήρθε τόσο κοντά σε μια παγκόσμια πυρηνική σύρραξη.
Μετά από το παραπάνω περιστατικό και προκειμένου να αποφευχθεί ένας πυρηνικός πόλεμος που θα ήταν καταστροφικός για όλη την ανθρωπότητα μιας και τα πυρηνικά όπλα που είχαν οι υπερδυνάμεις ξεπερνούσαν κατά πολύ την καταστροφή ολόκληρου του πλανήτη(πάνω από 10 φορές), απεφάσισαν το εξής απλό: υπέγραψαν μια αντιπυραυλική συνθήκη η οποία απαγόρευε τη δημιουργία αντιβαλλιστικών πυραύλων και αντιπυρηνικής ομπρέλας, με τη λογική ότι όποιος και αν πυροδοτούσε πρώτος, ο χρόνος που απαιτείτο για να φθάσει ο πύραυλος στον εχθρικό στόχο ήτο τέτοιος που έδιδε τα περιθώρια, να αντιδράσει και ο αντίπαλος. Το αποτέλεσμα θα ήταν η καταστροφή και των δύο με διαφορά λίγων ωρών ή λεπτών. Ουσιαστικά είχαν υποθηκεύσει τους πληθυσμούς τους, για την ισορροπία του τρόπου. Για το μη πυρηνικός πόλεμος.
Γεγονός είναι ότι στα σύνθετα προβλήματα οι λύσεις είναι πολύ απλές. Δηλαδή δεν κάνουμε αντιβαλλιστικούς πυραύλους και σε περίπτωση που χρησιμοποιήσει ο ένας Πυρηνικά, υπάρχουν τα χρονικά περιθώρια να απαντήσει ο άλλος και να αφανισθούμε όλοι μαζί (η σύγχρονη λογική του εκσυγχρονισμού ή της παγκοσμιοποίησης).
Με την άνοδο στην εξουσία του Μπούς , το πρώτο που έκανε ήταν να αθετήσει την παραπάνω συνθήκη. Με την αθέτηση της αντιβαλλιστικής συμφωνίας της Αμερικής αθέτησαν και οι Ρώσοι τη συμφωνία μείωσης των Πυρηνικών όπλων.
Συγκεκριμένα δε στις 19-11-04 ο πρόεδρος Πούτιν σε μια δήλωσή του (Μοντ, 19-11), είτε ότι η Ρωσία σύντομα θα κατασκευάσει νέα οπλικά συστήματα «που καμιά από τις υπόλοιπες πυρηνικές δυνάμεις δε διαθέτει και δεν πρόκειται να διαθέσει μέσα στα επόμενα χρόνια. Δεν κάνουμε τίποτα άλλο από το να προχωράμε σε έρευνες και σε δοκιμές των πιο σύγχρονων πυρηνικών πυραύλων» και καταλήγοντας είπε «είμαι πεισμένος ότι μέσα στα επόμενα χρόνια αυτοί θα αποτελούν μέρος του οπλισμού μας».
Σύμφωνα με πληροφορίες μου, πρόκειται για ένα πυραυλικό σύστημα (το οποίο θα κάνει τα υπόλοιπα να μοιάζουν παλαιολιθικής εποχής), το οποίο θα είναι σε θέση να διασπά κάθε αντιπυραυλικό σύστημα. Ουσιαστικά επρόκειτο για μια άμεση απάντηση στους Αμερικανούς οι οποίοι εγκατέστησαν ένα σύστημα από 20 πυραύλους στην Καλιφόρνια και την Αλάσκα, συνδεδεμένους με ένα δίκτυο ραντάρ, δορυφόρων, υπολογιστών και πύργων ελέγχου οι οποίοι θα εντόπιζαν και θα εξουδετέρωναν διηπειρωτικούς πυραύλους με κατεύθυνση τις ΗΠΑ.
Οι αμερικανοί συνεχίζουν να τραβάν το σχοινί με την πρόθεση εγκατάστασης αντιπυραυλικής ασπίδας στην Ευρώπη κατά μήκος των συνόρων της Ρωσίας(σφίγγουν περισσότερο τη θηλιά) . Η δε δικαιολογία τους είναι ότι θέλουν να μας προστατεύσουν από τα πυρηνικά του Ιράν(που όλοι γνωρίζουμε ότι δεν έχει). Εάν πραγματικά η πρόθεση τους ήταν αυτή, θα μπορούσαν να εγκαταστήσουν την αντιπυραυλική ασπίδα περιμετρικά των Περσικών συνόρων.
Το ζητούμενο από τους Αμερικανούς είναι ο πλήρης απομονωτισμός της Ρωσίας, που επανέρχεται στο παγκόσμιο γίγνεσθαι σαν ιμπεριαλιστική δύναμη και διεκδικεί το μερίδιο της. Στο όλο εγχείρημα της η Αμερική δεν διστάζει να χρησιμοποιήσει την Ευρώπη σαν ασπίδα, προκειμένου να δεχτούν οι λαοί της το πυρηνικό χτύπημα (με την δήθεν αντιπυρηνική προστασία), μέσω του αντιπυραυλικού συστήματος.
Καμία προστασία δεν υπάρχει γιατί ακόμη και η τυχόν εναέρια αναχαίτιση των Ρώσικων πυρηνικών όπλων θα έχει περισσότερο καταστροφικά αποτελέσματα για τους λαούς που θα τα υποστούν, γιατί δεν θα υπάρχουν εδαφικές εξάρσεις να περιορίσουν το μέγεθος της καταστροφής. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι αυτό του Ναγκασάκι, παρά του ότι η βόμβα που ρίχτηκε εκεί, ήταν πολύ ισχυρότερη από αυτή της Χιροσίμας, εν τούτοις τα θύματα ήταν πολύ λιγότερα (75.000), κι αυτό επειδή η συγκεκριμένη πόλη είχε πολλούς λόφους με αποτέλεσμα να περιοριστεί η δραστηριότητα της, ένεκα του ότι οι λόφοι λειτούργησαν προστατευτικά, σε αντίθεση με αυτή της Χιροσίμα που το έδαφος ήταν επίπεδο.
Φοβάμαι ότι οι λαοί της Ευρώπης είναι ανημέρωτοι γιατί διαφορετικά έπρεπε να είχαν ξεσηκωθεί στην επικείμενη πυρηνική ομηρία που τους οδηγούν οι πολιτικές ηγεσίες τους προκειμένου να μην δυσαρεστήσουν τον μεγάλο αδερφό.
Όσο για την δική μας υπουργό εξωτερικών που τάσσεται υπέρ αυτού του οπλικού συστήματος τα συμπεράσματα δικά σας.
Κοζάνη 27-5-07
Υποστράτηγος ε.α. Νίκος Καρατουλιώτης
Μέλος Κ.ΕΘ.Α
liotis1@otenet.gr