Σύμφωνα με αξιόπιστες δημοσιογραφικές πηγές, τεράστιο πετρελαϊκό κοίτασμα βρέθηκε στον ευρύτερο χώρο της Κύπρου, με αποτέλεσμα πληθώρα πετρελαϊκών εταιρειών να υποβάλουν αιτήσεις στην Κυπριακή Δημοκρατία για έρευνες στη Μεγαλόνησο.
Πηγή: Aegean Times
Τέλη Νοέμβρη του 2006 η Κυπριακή Κυβέρνηση προχώρησε στο Λονδίνο, σε παρουσίαση των προς έρευνα περιοχών, την οποία παρακολούθησαν περίπου 50 πετρελαϊκές εταιρείες.
Ο Κύπριος υπουργός εμπορίου δήλωσε την προηγούμενη εβδομάδα, ότι υπήρξε τεράστιο ενδιαφέρον από μεγάλες εταιρείες και περιμένει τις αντιπροσωπείες τους, προκειμένου να τις δοθούν οι τεχνοοικονομικές πληροφορίες με σκοπό την εκχώρηση των 12 τμημάτων που έχει χωρισθεί η περιοχή. Στόχος της Κύπρου είναι η εντός εξαμήνου περάτωση της όλης διαδικασίας.
Από εκεί και ύστερα μια σκληρή παρτίδα Γεωπολιτικού πόκερ αρχίζει να εξελίσσετε στην περιοχή που αξίζει να την παρακολουθήσουμε.
1. Με γρήγορους ρυθμούς προχωρεί η Κύπρος στην υλοποίηση διακρατικής συμφωνίας που υπογράφηκε μεταξύ αυτής και της Αιγύπτου για συνεκμετάλλευση των πετρελαϊκών κοιτασμάτων που εντοπίσθηκε στον ενδιάμεσο χώρο τους (Οι υπογραφές μεταξύ Κύπρου και Αιγύπτου είχαν μπει το Φεβρουάριο του 2003). Να ληφθεί υπ’ όψιν ότι η Κύπρος είναι απέναντι από την Αίγυπτο και συγκεκριμένα στις εκβολές του Νείλου όπου εκβάλλονται οργανικές ουσίες εδώ και εκατομμύρια χρόνια οι οποίες με την σειρά τους μεταβάλλονται σε πετρέλαιο.
Εκτός από την συνεργασία της με την Αίγυπτο, η Κυπριακή Δημοκρατία προχωρά ταυτόχρονα σε διαβουλεύσεις και με τις γύρω χώρες, προκειμένου να δημιουργήσει συμμαχίες για τις λεγόμενες οικονομικές ζώνες(όρος που αναφέρεται στο διεθνές θαλάσσιο δίκαιο).Έτσι μεταξύ άλλων έρχεται σε συνεργασία με όλες τις όμορες χώρες για τυχόν συνεκμετάλλευση πετρελαϊκών κοιτασμάτων στην ενδιάμεσο ζώνη (Ισραήλ, Λίβανο, Παλαιστίνη) και ειδικότερα με την Συρία προβλέπεται και κατασκευή αγωγού για την μεταφορά αερίου.
2. Η Κυπριακή Κυβέρνηση προτείνει στην Ελλάδα την συμμετοχή της στο κοινοπρακτικό σχήμα μέσω των Ελληνικών Πετρελαίων και σε ποσοστό που θα έχει δικαίωμα βέτο(να δω τη θα κάνει η πολιτική ηγεσία του τόπου;).
Η Τουρκία με τη σειρά της και σύμφωνα με την διεθνή πρακτική της:
1. Εξαπολύει απειλές προς πάσα κατεύθυνση, έτσι ο μέσω του Τουρκοκύπριου ηγέτη Μεχμέτ Αλί Ταλάτ(ο δήθεν φιλειρηνιστής που μας τον παρουσίαζαν οι Α(υ)νανιστές), προειδοποιεί εγγράφως τις κυβερνήσεις Λιβάνου και Αιγύπτου για θερμές καταστάσεις σε περίπτωση συνεκμετάλλευσης τυχόν πετρελαϊκών και φυσικού αερίου κοιτασμάτων και σε συνέντευξη του σε εφημερίδα ομιλεί εξ ονόματος της Τουρκίας λέγοντας ότι η Άγκυρα θεωρεί αιτία πολέμου την μονομερή εκμετάλλευση πετρελαίου.
2. Η Άγκυρα επιδίδει νότα στο Υπουργείο Εξωτερικών του Λιβάνου λέγοντας ότι οι Ελληνοκύπριοι δεν εκπροσωπούν το σύνολο του νησιού και ως εκ τούτου δεν μπορούν να συνάπτουν διμερείς συμφωνίες οι οποίες θα καλύπτουν και τους Τουρκοκυπρίους και ο υπουργός Εξωτερικών προειδοποιεί Λίβανο και Αίγυπτο.
3. Αποστέλλει πολεμικά πλοία στην Ανατολική Μεσόγειο και ένα από αυτά απομακρύνει νορβηγικό πλοίο που εκτελούσε έρευνες στην περιοχή.
4. Το στρατιωτικό κατεστημένο δια μέσου του στρατηγού Μουγιουκανίτ δηλώνει στον υπουργό Εξωτερικών Αμπντουλάχ Γκιούλ έχουμε περιπολίες σε Αιγαίο και Μεσόγειο.
Η Κύπρος με την σειρά της δηλώνει ότι παρακολουθεί την κατάσταση και σε περίπτωση παραβίασης του θαλάσσιου χώρου θα πράξει ανάλογα σε συνεννόηση με την εθνική φρουρά, ξεκαθαρίζοντας ότι υπερασπίζει τα δικαιώματα και την εθνική της κυριαρχία σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο. Ταυτόχρονα καλεί την Τουρκοκυπριακή κοινότητα εάν επιθυμεί συνεκμετάλλευση των κοιτασμάτων να προετοιμασθεί για ουσιαστικό διάλογο προς επίλυση του Κυπριακού προβλήματος ούτως ώστε μέσα να απολαύσουν όλες οι μεριές τον προσδοκώμενο πλούτο.
Για μια ακόμη φορά η Κύπρος απέδειξε ότι μέσα στο ασταθές διεθνές περιβάλλον μπορεί να παράγει εξωτερική πολιτική κάνοντας τις σωστές κινήσεις σε τόπο και χρόνο. Ενώ δηλαδή γνώριζε την ύπαρξη των πετρελαϊκών κοιτασμάτων από το 1996, παρόλα αυτά το 2003 με την «αντιτρομοκρατική» εκστρατεία της Αμερικής και προβλέποντας που θα καταλήξουν τα πράγματα στην περιοχή, φρόντισε και δημιούργησε συμμαχίες με όλα τα όμορα κράτη και μόλις επιβεβαιωθήκανε οι προβλέψεις της προχώρησε στις κατάλληλες κινήσεις(αφού είχε μπει στην Ευρωπαϊκή κοινότητα).
Με δεδομένο ότι η Κυπριακή κυβέρνηση εκτός των συμμαχιών με τις γειτονικές χώρες, έβαλε στο παιχνίδι τις μεγαλύτερες Αμερικανικές πετρελαϊκές εταιρείες και με δεδομένο την ισχύ των παραπάνω εταιρειών(ουσιαστικά αυτές κυβερνούν), μπορούμε να ελπίζουμε σε ευτυχή κατάληξη του εγχειρήματος. Η Τουρκία από τη μεριά της, με κολλημένη την πλάτη στον τοίχο και μη μπορώντας να αντιδράσει κάτω από την απειλή της δημιουργίας Κουρδικού κράτους και μη έχοντας την υποστήριξη της Αμερικής, ένεκα του ότι δεν της επέτρεψε να περάσουν τα στρατεύματα της στον πόλεμο εναντίον του Ιράκ, εκτοξεύει απειλές προς πάσα κατεύθυνση. Δείχνοντας με αυτόν τον τρόπο ότι έχει χάσει τον πρώτο γύρο και από εκεί ξεκινά ο εκνευρισμός της. Οι δε απειλές της, είναι μάλλον για εσωτερική πολιτική κατανάλωση και δεν μπορούν να υλοποιηθούν γιατί η Κύπρος με την μεθοδικότητα κατόρθωσε να βάλει όλη την περιοχή στο παιχνίδι (Ισραήλ, Παλαιστίνη, Συρία , Λίβανο, Αίγυπτο) και επιπλέον τις μεγαλύτερες Αμερικανικές πετρελαϊκές εταιρείες(σε μία από αυτές είναι μέτοχος και ο αντιπρόεδρος της Αμερικής Ντίκ Τσένεϋ)
Όσο για την δύσμοιρη πατρίδα μας, αυτή προσπαθεί να παράγει πολιτική με κουμπαριές και ζεϊμπεκιές.
Έναν αγωγό αυτόν του Μπουργκάζ – Αλεξανδρούπολης μας έφερε έτοιμο στο πιάτο η Ρωσία και εμείς επί 24 συναπτά έτη ακόμη το συζητάμε, μέσα από τη λογική όποιος δεν θέλει να ζυμώσει όλη μέρα κοσκινίζει, με αποτέλεσμα να εκνευριστεί ο Πούτιν και να δηλώσει σήμερα, ότι θα αναγκασθεί να προβεί σε εναλλακτική λύση παρακάμπτοντας την Ελλάδα. Και είναι γεγονός ότι η πολιτική ελίτ της χώρας μας ενδιαφέρεται περισσότερο για το προσωπικό δικό της καλό, παρά για τα συμφέροντα του τόπου. Δεν είναι τυχαίο που κατά την επίσκεψη του Πούτιν στην Ελλάδα (προ 6μήνου), για την υλοποίηση του αγωγού ο μεν αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης Γεώργιος Παπανδρέου την κοπάνησε στην Σουηδία(προκειμένου να μην συναντήσει τον Πούτιν και δυσαρεστήσει τους Αμερικανούς), Η δε Ντόρα την επομένη της αναχώρησης του Ρώσου προέδρου, ζήτησε και έκλεισε συνάντηση με τον αμερικανό υπουργό ενέργειας(ο οποίος είναι εναντίον της κατασκευής αυτού του αγωγού).
Η Κύπρος δίδει το παράδειγμα με την μεθοδική χάραξη εθνικής στρατηγικής πολιτικής.
Ενώ η δική μας οικονομική και πολιτική ελίτ της πατρίδας μας έχει προχωρήσει σε μια άνευ όρων εξυπηρέτηση των Αμερικανικών συμφερόντων ,ακόμη και με τίμημα την εκχώρηση εθνικών κεκτημένων.
Κοζάνη 3 Φεβρ 2007
Υποστράτηγος ε.α Νίκος Καρατουλιώτης
Μέλος Κ.ΕΘ.Α
liotis1@otenet.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου