Κερδισμένοι και χαμένοι

Ο πόλεμος αποτελεί συνέχεια της πολιτικής με άλλα μέσα , εάν και εφόσον υπάρχει στρατηγικός και πολιτικός σχεδιασμός σε βάθος χρόνου , και διαχείριση της μετά πολέμου κατάστασης προκειμένου να εκταμιευθούν συγκεκριμένα οφέλη . Μια σύντομη ματιά στην ιστορία είναι αρκετή να διαπιστώσει κανείς ότι πολλές φορές οι κερδισμένοι στη μάχη, χάνουν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων και το αντίθετο . Έτσι λοιπόν προκειμένου να κάνουμε «ταμείο» και διαχωρισμό των «κερδισμένων-χαμένων» , πρέπει να δούμε τι είχαν στο μυαλό τους οι εμπλεκόμενοι σε αυτόν τον πόλεμο και τι προκύπτει στην μετά κατάπαυση του πυρός εποχή .
Στρατηγικός-πολιτικός στόχος της Αμερικής είναι η απόλυτη επικράτηση στην περιοχή η οποία αμφισβητείται έντονα από την Ισλαμική Δημοκρατία του Ιράν . Σήμερα που η Αμερική έχει βαλτώσει στο Ιράκ και μη μπορώντας να ανοίξει ένα ακόμη μέτωπο , είδε σαν μεγάλη ευκαιρία την αποστολή ενός μηνύματος προς το Ιράν μέσα από την καταστροφή της Χεζμπολάχ (φίλα προσκείμενη προς το σιιτικό Ιράν) .
Το Ισραήλ με την επέμβαση του αυτή στόχευε (α) στη δημιουργία μιας ζώνης ασφαλείας στα Βόρεια σύνορα του(προκειμένου να ασχοληθεί αποτελεσματικότερα με το παλαιστινιακό) και (β) Στην ανανέωση της πολεμικής μηχανής του και επαναχάραξη του οδικού χάρτη της Μ . Ανατολής ακόμη περισσότερο προς το συμφέρον του , καθώς και στην επαναεπιβεβαίωση των σχέσεων του με την Αμερική ότι είναι ο μοναδικός αξιόπιστος σύμμαχος του στον ευρύτερο χώρο και την ενεργότερη στήριξη του (ένεκα αντίθεσης της διεθνής κοινής γνώμης για τα δρώμενα στην λωρίδα της Γάζας).
Η Χεζμπολάχ
Η οξυδερκής μορφή του Ναζράλα γνώριζε ότι με την απαγωγή των Ισραηλινών στρατιωτών , θα άνοιγε τον ασκό του Αιόλου , και το μοναδικό ζητούμενο είναι γιατί επέλεξε την συγκεκριμένη στιγμή . (α) Μία εκδοχή είναι για όφελος του Ιράν που δέχεται πιέσεις για το πυρηνικό του πρόγραμμα (β) Ένεκα αγανάκτησης για τα δρώμενα στην λωρίδα της Γάζας (γ) Ο ανταγωνισμός μέσα στο Ισλάμ (σουνιτικό-σιιτικό) .
«Ταμείο»
Κερδισμένοι .
α . Μεγάλος κερδισμένος η Χεζμπολάχ και ο ηγέτης της Ναζράλα που καθίσταται ρυθμιστικός παράγων στην περιοχή και στην όποια λύση θα έχει λόγο .
β . Το Ιράν και ο πρόεδρος του Αχμαντινετζάντ ο οποίος έχει κλιμακώσει την ρητορική εκστρατεία του κατά του Ισραήλ και της Αμερικής , καθώς και την επιβεβαίωση προς την διεθνή κοινή γνώμη ότι θα συνεχίσει το πυρηνικό του πρόγραμμα .
γ. Το Ισραήλ το οποίο αν και έχασε τον πόλεμο (μέσα στη λογική όταν ο τακτικός στρατός δεν κερδίζει θεωρείται χαμένος , ενώ όταν ο μη τακτικός δεν ηττάται είναι ο κερδισμένος) , με το ψήφισμα του Ο.Η.Ε. και την κατάπαυση του πυρός που κόφτηκε και ράφτηκε στα μέτρα του , κατόρθωσε τα παρακάτω .
1. Να επιτύχει τον Στρατηγικό του στόχο που ήταν η δημιουργία ζώνης στα Βόρεια σύνορα του και μάλιστα με έξοδα της Διεθνούς Κοινότητας (μιας και αυτή θα είναι υπεύθυνη ) , τόσο σε έμψυχο όσο και άψυχο υλικό , αυτό και αν είναι εβραίικο παζάρι .
2. Να αδειάσουν οι αποθήκες του από πολεμικά αποθέματα και να αντικατασταθούν με σύγχρονα μέσω της Αμερικανικής βοήθειας μιας και δέχεται το 50% του συνόλου της που δίνεται σε παγκόσμιο επίπεδο . Και το κυριότερο , μελετάται η διάθεση στο Ισραήλ ενός σύγχρονου υπερόπλου με ακτίνες λέιζερ , για την αντιπυραυλική του προστασία , μιας και ρημάχτηκε από τις κατιούσες (ο αμερικανικός στρατός δεν το έχει εφοδιασθεί ακόμη) .
3. Ο Αντιαμερικανισμός στην περιοχή να διογκωθεί και άλλο με πιθανότερο αποτέλεσμα τον επιπλέον εναγκαλισμό Η.Π.Α – Ισραήλ (στα όποια νόμιμα ή παράνομα σχέδια τους) .
δ. Η Συρία η οποία μέχρι πρότινος ήταν ένα από τα μέλη που αποτελούσαν τον άξονα του κακού , καθίσταται πλέον επίσημος συνομιλητής για την επίλυση του προβλήματος μια και είναι άμεσα συνδεδεμένη με την Χεζμπολάχ , με ενδεχόμενο το Ισραήλ να αναγκασθεί να της επιστρέψει τα υψώματα του Γκολάν κατόπιν των τελευταίων εξελίξεων .
ε. Η Ρωσία και η Κίνα είναι πανευτυχείς από το αυτογκόλ της Αμερικής , και την αποδυνάμωση της (χωρίς δική τους συμμετοχή και κόστος) .
Χαμένοι .
α. Ο μεγάλος χαμένος είναι η Αμερική που με το ολέθριο λάθος που διέπραξε μεγάλωσε τον αντιαμερικανισμό , με πιθανό κίνδυνο την πλήρη αποσταθεροποίηση της περιοχής .
β. Το σύνολον των Αραβικών καθεστώτων που βρίσκονται σε πλήρη αντίθεση με τους λαούς τους , και με την συμπεριφορά που επέδειξαν κατά την διάρκεια του πολέμου κινδυνεύουν ανατραπούν (αφού ακόμη και οι σιίτες του Ιράκ που αποτελούν τον κυριότερο σύμμαχο της Αμερικής στην μετά Σαντάμ εποχή , προέβησαν σε μαζικές διαδηλώσεις) .
γ. Η Τουρκία η οποία ευελπιστούσε σε μια εισβολή στο Β . Ιράκ εναντίον των κούρδων σε περίπτωση ταχείας προέλασης του Ισραήλ , παρά την απαγόρευση των Αμερικανών (λέγεται ότι το Γενικό Επιτελείο του Τουρκικού στρατού έχει σχέδια για το συγκεκριμένο θέμα , εξάλλου δεν είναι τυχαία τα κοινά στρατιωτικά γυμνάσια Ισραήλ-Τουρκίας) . Επιπλέον με την αυξανόμενη αστάθεια στην περιοχή , φαίνεται ποιο ορατός ο κίνδυνος δημιουργίας Κουρδικού κράτους .
δ. Η Ελλάδα η οποία εκτός από το δυσβάστακτο οικονομικό και στρατιωτικό κόστος (μιας και έχει αναλάβει τον αποκλεισμό των θαλάσσιων συνόρων του Λιβάνου ) , θα έχει να αντιμετωπίσει την τουρκική επιθετικότητα στο Αιγαίο στερούμενη των παραπάνω μέσων . Επιπλέον η Αμερική μη μπορώντας να δώσει στην Τουρκία όσα επιθυμεί θα επιδιώξει να την κατευνάσει με Ελληνικά έξοδα , πιέζοντας μας να δεχθούμε τις τουρκικές αξιώσεις σε Αιγαίο και Κύπρο .
ε. Την Κύπρο αδυνατώ να την κατατάξω στους κερδισμένους διότι αν και για μια ακόμη φορά επιβεβαιώθηκε η στρατηγική της σημασία , φοβάμαι ότι αυτό θα είναι ένας ακόμη λόγος για παραπάνω μείωση της εθνικής κυριαρχίας της (και την επιπλέον παρέμβαση στα εσωτερικά της , του Άγγλο-Σαξονικού παράγοντα)
Καρατουλιώτης Νίκος 20 Αυγούστου 2006
Υποστράτηγος Ε.Α.
Μέλος Κ.ΕΘ.Α
Τροίας 6 Κοζάνη Τ.Κ. 50100
Τηλ .24610-27563