Πέμπτη 21 Αυγούστου 2008

Καύκασος και διεθνές γεωπολιτικό παίγνιο




Μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης και την διάλυση του Συμφώνου της Βαρσοβίας η Δύση αιφνιδιάστηκε και αμήχανη παρακολουθούσε τις εξελίξεις στο λεγόμενο ανατολικό μπλοκ. Η Αμερική μέσα στην δύνη των γεγονότων και κάτω από ιστορικές συγκυρίες βρέθηκε ως μοναδική υπερδύναμη ο μεγάλος επικυρίαρχος του Διεθνούς Συστήματος. Προκειμένου να παραμείνει ο παγκόσμιος ηγεμόνας του συστήματος, αναθεώρησε τα σχέδια της τα οποία μέχρι εκείνη την στιγμή είχαν σαν στόχο το αντίπαλο δέος του Συμφώνου της Βαρσοβίας και τα προσάρμοσε σε ότι απέμεινε απόμεινε από αυτό (λέγε με Ρωσία).
Εκείνο που δεν μπορούμε να καταλάβουμε εμείς οι υπόλοιποι στην δύση, είναι ότι για να λειτουργήσει η Αμερική σαν έθνος χρειάζεται πάντα έναν κακό, είναι κατάλοιπο της λογικής των γουέστερν, οι καλοί και οι κακοί. Όπως στις κινηματογραφικές ταινίες ο σερίφης επικρατεί των κακών, έτσι και εδώ ως παγκόσμια δύναμη στο νέο μεταψυχροπολεμικό Διεθνές Σύστημα, ανέλαβε τον ρόλο του παγκόσμιου σερίφη προκειμένου να διατηρήσει την παγκόσμια πρωτοκαθεδρία. Μέσα σε αυτή την λογική ξεκίνησε μια σειρά πολεμικών επεμβάσεων όπου με πρόσχημα άλλοτε την δημοκρατία και άλλοτε την τρομοκρατία προσπάθησε να επιβάλει την «νέα τάξη πραγμάτων» ή την λεγόμενη «παγκοσμιοποίηση», που μοναδικός σκοπός είναι η επικράτηση της ως ο παγκόσμιος σερίφης και η επιβολή των συμφερόντων της με την ισχύ των κανονιοφόρων.
Έτσι σύμφωνα με την νέα Εθνική Στρατηγική η Αμερική σε σχέση με την Ρωσία προβλέπει τα εξής.
Α. αποδυνάμωση της Ρωσίας στον ιστορικό της χώρο
Β. Συνεπικουρούμενη από την Αγγλία προσπαθεί να απομονώσει την Ρωσία δημιουργώντας έναν περιφερειακό δακτύλιο γύρω της Rimland όπως ονομάσθηκε.
Ο δακτύλιος αυτός δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια θηλιά γύρω από τα σύνορα της Ρωσίας ο οποίος θα απαγορεύσει την επιστροφή της Ρωσίας στο διεθνές γίγνεσθαι και ως εκ τούτου την αμφισβήτηση της Αμερικανικής ηγεμονίας.
Στην Ευρώπη η Αμερική χρησιμοποίησε το ΝΑΤΟ(με τις συνεχείς διευρύνσεις προς
ανατολάς) ως εργαλείο απομόνωσης της Ρωσίας.
Το ΝΑΤΟ, είναι το εργαλείο εκείνο που επιτρέπει στους Αμερικανούς να κρατούν τη Γερμανία “ κάτω “, τη Ρωσία “ έξω ”, και τους εαυτούς τους “μέσα ” στην Ευρώπη
Στα υπόλοιπα σύνορα της Ρωσίας όπου η Αμερική δεν είχε κάποια αντίστοιχη στρατιωτική συμμαχία ανέτρεψε τις υπάρχουσες κυβερνήσεις και επέβαλε νέες της αρεσκείας της, με την βοήθεια κάποιων ΜΚΟ (Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων). Χαρακτηριστικό των νέων κυβερνήσεων είναι ότι οι επικεφαλείς τους είναι κατά κανόνα αμερικανοσπούδαστοι και βρίσκονται σε ευθεία γραμμή με τα συμφέροντα της Ουάσιγκτον ακόμη και εάν αυτό είναι σε βάρος της πατρίδας ρους.
Έτσι είχαμε μια σειρά από «έγχρωμες επαναστάσεις» όπως ονομάσθηκαν.
Α. Στην Ουκρανία (πορτοκαλί επανάσταση)
Β. Στην Κιργισία (επανάσταση του λεμονιού)
Γ. Στην Μολδαβία (επανάσταση του αμπελιού)
Δ. Στην Αρμενία (επανάσταση του βερίκοκου)
Γεωργία.
Κάτι ανάλογο συνέβη και στην Γεωργία όπου με την επανάσταση των ρόδων και την ανατροπή του Έντουαρντ Σεβαρνάτζε μετά από εξέγερση της φοιτητικής οργάνωσης Kmera ("Aρκετά"), που χρηματοδοτείτο από το ίδρυμα Liberty Institute, ανήλθε στην εξουσία ο Σαακασβίλι.
Γεννήθηκε το 1967 στην Τιφλίδα της Γεωργίας, απόφοιτος της Σχολής Διεθνούς Δικαίου του Κίεβου, υπότροφος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ με νομικές σπουδές στο πανεπιστήμιο Κολούμπια και διδακτορικό στο Τζορτζ Ουάσιγκτον. Γνώστης επτά ξένων γλωσσών παντρεμένος με ολλανδέζα, εργαζόταν σε δικηγορικό γραφείο της Αμερικής μέχρι το 1992 που στρατολογήθηκε από την κυβέρνηση του Έντουαρντ Σεβαρνάτζε. Οι Αμερικανοί τον ανακάλυψαν μετά την επανάσταση των ρόδων όπου τον πριμοδότησαν απροκάλυπτα και εκλέχθηκε Πρόεδρος της Γεωργίας αφού ανέτρεψε τον ευεργέτη του.
Με αιχμή του δόρατος τον Σαακασβίλι και την κυβέρνηση του, οι ΗΠΑ διείσδυσαν δυναμικά στην περιοχή(άτσαλα), έτσι με πληθώρα Αμερικανών στρατιωτικών συμβούλων και στρατιωτικό υλικό από την Ουκρανία, Τουρκία και Ισραήλ οργάνωσαν έναν σύγχρονο και άρτιο στρατό που είχε βάλει πλώρη για την είσοδο του στο ΝΑΤΟ.

Στρατιωτική ανάλυση της σύγκρουσης.
Η νέα κρίση στον Καύκασο ξέσπασε ένα μόλις μήνα μετά την επίσκεψη της Κοντολίζα Ράϊς στην Τιφλίδα και τη σκληρή γλώσσα που χρησιμοποίησε εναντίον της Μόσχας. Η Γεωργία, εκμεταλλευόμενη κάποια από τις συνηθισμένες αψιμαχίες που σημειώνονται τα τελευταία χρόνια στα σύνορα με τη Νότια Οσσετία, εισέβαλε στην περιοχή και κατέλαβε την πρωτεύουσα Τσχινβάλι.
Η Ρωσία απάντησε αμέσως στην πρόκληση της Γεωργίας με στρατιωτικό σχηματισμό περίπου τριών ταξιαρχιών αποτελούμενο από 10.000 περίπου άνδρες(6.000 στην Οσσετία και 4.000 στην Αμπχαζία) . Προπομπός ήταν οι επίλεκτες δυνάμεις αλεξιπτωτιστών και τα αερομεταφερόμενα αγήματα προκειμένου να επιτύχουν τον τακτικό αιφνιδιασμό(πράγμα το οποίο επετεύχθη). Από πλευράς τεθωρακισμένων χρησιμοποιήθηκαν δυνάμεις και υλικό δευτέρας διαλογής συνοδευόμενα από ελικόπτερα που πετούσαν πάνω από τα τεθωρακισμένα για κάλυψη από τυχόν κυνηγούς αρμάτων. Η παραπάνω επιλογή τους αν και είχε υψηλό ρίσκο αποδείχτηκε σωστή καθώς δικαιώθηκαν από την πλήρη κατάρρευση του μετώπου. Από πλευράς πυροβολικού δεν χρησιμοποίησαν έξυπνα βλήματα αλλά τα κλασικά βλήματα του πυροβολικού και ΠΕΠ (πολλαπλοί εκτοξευτές πυραύλων) που σαρώνουν μεγάλη περιοχή με αποτέλεσμα την ύπαρξη πολλών θυμάτων και την δημιουργία πανικού στον αντίπαλο( αποτέλεσε και αυτό σημαντικό παράγοντα της κατάρρευσης του αντιπάλου), πλην όμως είχαμε πολλές παράπλευρες απώλειες(άμαχοι). Από πλευράς αεροπορίας οι Ρώσοι είχαν τον απόλυτο έλεγχο του θεάτρου επιχειρήσεων με την χρήση των Σουχόϊ (τύπου 25,24 και 27).
Η εισβολή των Ρωσικών δυνάμεων ήταν ταυτόχρονη στην Οσσετία και Αμπχαζία και από εκεί στο έδαφος της Γεωργίας σε δίκην λαβίδας με αποτέλεσμα να κόψουν στη μέση την Γεωργία ελέγχοντας όλα τα στρατηγικά σημεία. Το ότι δεν κατέλαβαν ολόκληρη την Γεωργία, απλά δεν το θέλησαν ή δεν το επέτρεπαν οι διεθνείς συγκυρίες μιας και η στρατιωτική επιχείρηση είχε σκοπό την προστασία της Οσσετίας και Αμπχαζίας από την επιθετικότητα της Γεωργίας(λέγε με Αμερική).
Η παραπάνω επέμβαση της Γεωργίας στην Οσσετία παρά τα γραφόμενα στον τύπο ότι ήταν μια μεμονωμένη κίνηση του Σαακασβίλι που δυσαρέστησε και αιφνιδίασε τους Αμερικανούς, καταρρίπτετε από το γεγονός ότι μόλις πριν ένα μήνα ο Γεωργιανός στρατός με την συμμετοχή 1600 Αμερικανών στρατιωτών πραγματοποίησε άσκηση μεγάλης κλίμακας στη περιοχή του Καυκάσου. Η Ρωσία τότε ανταπάντησε και αυτή με μια ανάλογη στρατιωτική άσκηση στην δική της παραμεθόριο, αλλά ο Σαακασβίλι και η οι ΗΠΑ δεν το πήραν στα σοβαρά.
Συμπερασματικά μπορώ να πω ότι οι Αμερικανοί(που εκπόνησαν τα σχέδια) και η Γεωργία (που προσπάθησε να τα υλοποιήσει), υπέστησαν τακτικό αιφνιδιασμό από τις Ρωσικές ένοπλες δυνάμεις και ηττήθηκαν κατά κράτος. Το μέγεθος του αιφνιδιασμού είναι ανάλογο με αυτόν τον πόλεμο των έξη ημερών ή πόλεμος αστραπή κατά την στρατιωτική ορολογία, και ένεκα τούτου ήδη κάποιοι αναλυτές άρχισαν να ονομάζουν την Ρωσική επέμβαση στην Γεωργία ως ο πόλεμος των πέντε ημερών (πιστεύω ότι έτσι θα μείνει στην ιστορία).
Στρατηγικοί στόχοι
Ο στρατηγικός στόχος της όλης επιχείρησης ήταν να επιφέρει βαρύτατο πλήγμα στην παρουσία της Ρωσίας στον Καύκασο και στην Κασπία με αποτέλεσμα την αμφισβήτηση της Ρωσικής πρωτοκαθεδρίας στην περιοχή με αποτέλεσμα την δημιουργία φυγόκεντρων τάσεων σε μια σειρά ελεγχομένων περιοχών και την Βαλκανιοποίηση της ευρύτερης περιοχής.
Γεωπολιτική ανάλυση.
Μετά την κατάρρευση της σοβιετικής Ένωσης , ο Καύκασος όπου κυριαρχούσε η Ρωσία, η επιρροή της στην περιοχή μειώθηκε σημαντικά και έγινε αντικείμενο διεθνούς ανταγωνισμού λόγω των ενεργειακών αποθεμάτων αλλά και λόγου της διέλευσης σημαντικών αγωγών αερίου και πετρελαίου.
Η περιοχή του Καυκάσου περιλαμβάνει τα κράτη Αρμενία, Αζερμπαϊτζάν και Γεωργία. Ουσιαστικά είναι μία γέφυρα που ενώνει την Μαύρη Θάλασσα με την Κασπία Θάλασσα. Παρόλο που η ίδια η περιοχή δεν έχει ενεργειακά αποθέματα ( εκτός από την ανατολική περιοχή του Αζερμπαϊτζάν ) ωστόσο είναι το ενεργειακό σταυροδρόμι της περιοχής και αυτός που θα το ελέγχει θα είναι σε θέση να ανοιγοκλείνει τους ενεργειακούς κρουνούς της Κασπίας κατά το δοκούν.
Η Γεωργία αποτελεί σημαντικότατο κόμβο μεταφοράς ενέργειας από την Κασπία στην Δύση παρακάμπτοντας την Ρωσία.
Τέσσερις αγωγοί ζωτικής σημασίας διέρχονται από την περιοχή.
1. Μπακού – Τιφλίδα- Τσεϊχάν ( 1038 μιλίων), αμερικανικών συμφερόντων κονσόρτσιουμ με επικεφαλής την BP (Chevron, Statoil, Exxon Mobil), και ο πλέον ακριβός αγωγός από πλευράς κόστους κατασκευής. Ο παραπάνω αγωγός διέρχεται νότια της πρωτεύουσας της Νότιας Οσσετίας Tskhinvali και είναι δυναμικότητας 1.000.000 περίπου βαρελιών την ημέρα .
2. Μπακού Σούπσα (515 μιλίων και μέσω της Γεωργίας καταλήγει στο λιμάνι Σούπσα της Μαύρης Θάλασσας). Αμερικανικών συμφερόντων με επικεφαλής την BP(Chevron, Statoil, Eni, Total) και δυναμικότητας 170.000 βαρέλια ημερησίως.
3. Μπακού Νοβοροσίσκ Ρωσικών συμφερόντων Transneft ( 868 μιλίων, ξεκινά από το Μπακού διασχίζει την Τσετσενία και καταλήγει στο λιμάνι Νοβοροσίσκ στη Μαύρη Θάλασσα). Η Ρωσική Transneft ένεκα της αστάθειας στην Τσετσενία δημιούργησε έναν παρακαμπτήριο αγωγό ( 11 μιλίων ) προς λιμάνι Makhachkala της Ρωσίας στην Μαύρη Θάλασσα. Ο Παραπάνω αγωγός μεταφέρει αποθέματα από το Αζερμπαϊτζάν, Καζακστάν και Τουρκμενιστάν.
4. Και ο αγωγός φυσικού αερίου του Νοτίου Καυκάσου SCP. Πάλι επικεφαλής η αμερικανική BP.
Και τέλος ο αγωγός Ιράν Αρμενίας, το 2001 υπογράφηκε συμφωνία κατασκευής αγωγού μεταξύ των παραπάνω χωρών ( ο εν λόγω αγωγός δεν έχει υλοποιηθεί ακόμη).
Η μεγάλη κόντρα στην περιοχή δεν είναι το ενεργειακό αλλά η στρατηγική απομόνωση της Ρωσίας. Μέσα σε αυτή την λογική κατασκεύασαν τους αγωγούς προκειμένου να απομακρύνουν την Ρωσική επιρροή στον Καύκασο.
Συμπεράσματα- εκτιμήσεις
Αυτό που διακυβεύεται από την σύγκρουση Ρωσίας και Γεωργίας(Αμερικής), είναι το ρόλο που θα έχει η Ρωσία στο νέο διεθνές σύστημα.
Αυτός ο πόλεμος είναι ένα μήνυμα της Μόσχας που έχει αποδέκτες όλες τις πρώην σοβιετικές περιοχές που θέλουν να συνάψουν στενές σχέσεις με την Αμερική σε βάρος του ζωτικού χώρου της και των στρατηγικών συμφερόντων της.
Η Ρωσία δεν έκανε τίποτε άλλο από το να πληρώσει με το ίδιο νόμισμα τους Αμερικανούς κάνοντας έναν «ανθρωπιστικό» πόλεμο όπως έλεγαν και στο ΝΑΤΟ για τους Σέρβους. Η διαφορά είναι ότι οι πρώτοι τόλμησαν και έστειλαν χερσαίες δυνάμεις ενώ οι δεύτεροι δεν άντεχαν το πολιτικό κόστος της επιστροφής από τα φέρετρα που θα ερχόταν από το πεδίο της μάχης.
«Μπορείτε να ξεχάσετε οποιαδήποτε συζήτηση για τη γεωργιανή εδαφική ακεραιότητα επειδή πιστεύω, είναι απίθανο να πειστούν η Ν. Οσσετία και η Αμπχαζία να συμφωνήσουν στη λογική ότι θα επιστρέψουν στο Γεωργιανό κράτος», εξήγησε ο κ. Λαβρόφ μετά τη συνάντηση του προέδρου Μεντβέντεφ με τους προέδρους των δυο επαρχιών, στο Κρεμλίνο. Ο Ρώσος υπουργός κάλεσε μάλιστα τις ΗΠΑ να διαλέξουν μεταξύ μιας «σχετικά εικονικής» σχέσης με τη Γεωργία και μιας «συνεργασίας με τη Ρωσία σε ζητήματα που απαιτούν συλλογική δράση». Η τελευταία φράση μάλλον αφορούσε και προειδοποιούσε την Αμερική για μια μονομερή επέμβαση στο Ιράν.
Ο Σαρκοζί κάθιδρος έσπευσε στην Ρωσία προκειμένου να εξευρεθεί ένα σχέδιο ειρήνευσης στην περιοχή. Από κοντά και Άγγελλα Μέρκελ με κλάδο ελαίας. Η Ευρώπη διασπάται στα δύο, από την μια μεριά η Αγγλία με τις νέες χώρες και από την άλλη ο Γαλλογερμανικός άξονας με τις παλιές χώρες. Βλέπεις η δύση είναι ενεργειακά εξαρτημένη από την Ρωσία και ο «χειμώνας» που έρχεται θα είναι βαρύς…….
Οι Ρώσοι γνωρίζουν πολύ καλύτερα την περιοχή του Καυκάσου και άλλοτε με επιθετικές κινήσεις και άλλοτε ακόμη και με ήττες κατόρθωσαν να είναι οι επικυρίαρχοι του γεωπολιτικού παιγνίου στην περιοχή επί πέντε συνεχείς αιώνες. Η αρκούδα αυτή την φορά έδειξε όχι μόνο τα νύχια της αλλά και τα δόντια της, οι Αμερικανοί αισθάνθηκαν την καυτή ανάσα της …………Η αρκούδα θεωρεί την περιοχή Καυκάσου ότι είναι η πίσω αυλή της φωλιάς της.
Οι Αμερικανοί από την μεριά τους δεν θα παραχωρήσουν τους αγωγούς στους Ρώσους, και για κανένα λόγο δεν θα σταματήσουν τον γεωπολιτικό απομονωτισμό της Ρωσίας και την δημιουργία του περιφερειακού δακτυλίου στραγγαλισμού της .
Η συνέχεια του Γεωπολιτικού παιγνίου επί της παγκόσμιας σκακιέρας…… η παρτίδα θα έχει ενδιαφέρον και οι παίκτες είναι απρόβλεπτοι.


Τετάρτη 20 Αυγούστου 2008

ΤΟ ΒΑΘΥ ΚΡΑΤΟΣ

Η δημιουργία του βαθύ κράτους
Με την λήξη του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου, η πρώτη προτεραιότητα της Αμερικής σχετικά με το μέλλον της Τουρκίας ήταν ή ένταξη της στο αμυντικό σύστημα κατά του κουμμουνισμού με δεδομένο ότι η συγκεκριμένη χώρα συνόρευε με το ένα τρίτο των συνολικών συνόρων του ΝΑΤΟ με τα κράτη του συμφώνου της Βαρσοβίας και ήταν το ποιο κοντινό σημείο ελέγχου στην Μόσχα και το ανατολικότερο τμήμα της συμμαχίας με αποτέλεσμα τον ασφυκτικό έλεγχο της ζωτικής σημασίας περιοχών Καυκάσου και Μέσης Ανατολής. Μέσα σε αυτήν την λογική και με την απεριόριστη υλική και τεχνική συνδρομή των ΗΠΑ, η Τουρκία οργάνωσε τον μεγαλύτερο στρατό στην Ευρώπη και τον δεύτερο σε ολόκληρο το ΝΑΤΟ , μετά από αυτόν της Αμερικής. Προκειμένου η ενσωμάτωση της Τουρκίας να είναι πλήρης στην Ευρωατλαντική συμμαχία η Αμερική εκμεταλλεύτηκε το βίαιο παντουρκικό κίνημα. Πρωταγωνιστής σε αυτή την διαδικασία υπήρξε ο ακροδεξιός εξτρεμιστής συνταγματάρχης Αλπαρσλάν Τιρκές, ο οποίος ήταν σύνδεσμος των Γερμανών Ναζί στην Τουρκία κατά την διάρκεια του Παγκοσμίου πολέμου. Ο παραπάνω συνταγματάρχης πίστευε στην ανωτερότητα των τουρκογενών και ήταν θαυμαστής του Χίτλερ, από το βιβλίου του ο «αγών μου» δανειζόταν ιδεολογικά επιχειρήματα . Με την λήξη του πολέμου ο συνταγματάρχης στρατολογείται από την CIA και το 1948 ξεκινά την δημιουργία ενός μυστικού αντικομουνιστικού στρατού Stay Behind,* με εντολή της CIA (το αντίστοιχο στην Ελλάδα ήταν η κόκκινη προβιά). Όταν η Τουρκία το 1952 προσχώρησε στο ΝΑΤΟ ο Τιρκές είχε ήδη στήσει τον Τουρκικό μυστικό στρατό υπό την ονομασία Seferberlik Taktim Kurulu και στεγαζόταν στο κτήριο της Αμερικανικής Αποστολής Βοήθειας της CIA στην περιοχή Μπαχτσιλίεβερ της Άγκυρας. Το 1955-58 ο Τιρκές υπηρέτησε στην Ουάσιγκτον στην τουρκική στρατιωτική αποστολή του ΝΑΤΟ και σε όλη την σταδιοδρομία του πραγματοποίησε μια σειρά από ταξίδια στις ΗΠΑ.
*Daniele Ganser : οι μυστικοί στρατοί του ΝΑΤΟ (Ελβετός ιστορικός , διδάσκει στο τμήμα ιστορίας του πανεπιστημίου Βασιλείας, επικεφαλής ερευνητής στο Κέντρο Μελετών Ασφαλείας του Ελβετικού Ομοσπονδιακού Ινστιτούτου της Ζυρίχης).


Οι επεμβάσεις του βαθέως κράτους
Στις 27 Μαΐου 1960 τριάντα οκτώ αξιωματικοί μεταξύ των οποίων και ο Τιρκές, πραγματοποιούν πραξικόπημα ανατρέπουν την κυβέρνηση εκτελούν τον πρωθυπουργό Μεντερές ενώ άλλοι 449 πολιτικοί και δημόσια πρόσωπα καταδικάστηκαν σε βαριές ποινές φυλάκισης. Μετά το πραξικόπημα ο Τιρκές αναλαμβάνει γραμματέας του στρατηγού Γκιουρσέλ και επόπτευε του οργάνου αποδόμησης των δημοκρατικών θεσμών της Τουρκίας.
Όλα τα παραπάνω τελούσαν σε γνώση των ΗΠΑ, καθόσον το 1957 ένας αξιωματικός ονόματι Σασμέτ Κουστσού ήρθε σε επαφή με την Αμερικανική πρεσβεία στην Κωνσταντινούπολη και ανέφερε ότι επίκειται πραξικόπημα και έδωσε τα ονόματα των αξιωματικών που θα το πραγματοποιούσαν.
Ο Τιρκές με άλλους 10 αξιωματικούς ήρθε σε σύγκρουση με το στρατιωτικό κατεστημένο όταν η πλειοψηφία των πραξικοπηματιών αποφάσισε τη ψήφιση νέου συντάγματος και διεξαγωγή εκλογών.
Το 1963 πραγματοποιεί νέο πραξικόπημα και αθωώνεται «λόγω μη επαρκών στοιχείων». Αδυνατώντας να αποκηρύξει τον παντουρκισμό μπαίνει στην πολιτική και θέτει υπό τον έλεγχο του το Ρεπουμπλικανικό Αγροτικό Εθνικό Κόμμα (το παραδοσιακό κόμμα της τουρκικής δεξιάς). Το 1965 ίδρυσε το ακροδεξιό Κόμμα Εθνικής Δράσης και δημιούργησε την νεολαία του κόμματος του, τους Γκρίζους Λύκους. Οι Γκρίζοι Λύκοι δεν είναι μια απλή νεολαία ενός κόμματος αλλά ένα δίκτυο εκπαιδευμένων ένοπλων ανδρών που ανά πάσα στιγμή είναι έτοιμοι να χρησιμοποιήσουν την βία προς όφελος του παντουρκισμού. Η ιδεολογία τους στο Bozkourtcu, το επίσημο όργανο του κινήματος αναφέρει επί λέξη « ποιοι είμαστε; Είμαστε οι Γκρίζοι Λύκοι. Ποια είναι η ιδεολογία μας; ο τουρκισμός του Γκρίζου Λύκου. Ποιο είναι το πιστεύω των Γκρίζων Λύκων; Πιστεύουν στην ανωτερότητα της τουρκικής φυλής και του τουρκικού έθνους. Από πού πηγάζει αυτή η ανωτερότητα; Από το τουρκικό αίμα».
Μετά το 1990 και την ανακάλυψη των μυστικών στρατών του ΝΑΤΟ, Stay Behind αποκαλύφθηκε ότι στην Τουρκία ο Τιρκές είχε στελεχώσει το αντίστοιχο τουρκικό τμήμα με Γκρίζους Λύκους.
Όταν στις 12 Μαρτίου 1971 , η τουρκική στρατιωτική δεξιά οργάνωσε το δεύτερο πραξικόπημα και κατέλαβε την εξουσία νέο κύμα βίας ξέσπασε στην Τουρκία στο οποίο συμμετείχαν οι Γκρίζοι Λύκοι, η ΜΙΤ και η τουρκική παραφυάδα του μυστικού στρατού του ΝΑΤΟ Stay Behind. Τα θύματα προέρχονταν από την πολιτική αριστερά 5.000 με εκτελεστές ακροδεξιούς κομάντος. Συγκεκριμένα 3319 φασιστικές επιθέσεις, 831 νεκρούς και 3123 τραυματίες.
Όταν το 1974 ο Ετζεβίτ (πρωθυπουργός)πληροφορήθηκε την ύπαρξη αυτής της δύναμης εξεπλάγη και ενημερώθηκε από τον διοικητή του τουρκικού στρατού, στρατηγό Σεμίχ Σαντζάρ, ότι οι ΗΠΑ χρηματοδοτούσαν την μονάδα από τα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια και τον συμβούλευσε να μην ασχοληθεί με το θέμα γιατί άπτεται μεγάλων μυστικών του τουρκικού κράτους.
Το 1977 κατά τον εορτασμό της εργατικής πρωτομαγιάς στην κεντρική πλατεία Ταξίμ της Κωνσταντινούπολης ελεύθεροι σκοπευτές ακροβολισμένοι στα γύρω κτίρια άρχισαν να πυροβολούν στη εξέδρα των ομιλητών, με αποτέλεσμα να δολοφονηθούν τριάντα οκτώ άνθρωποι και να τραυματισθούν εκατοντάδες. Μετά από αυτό το γεγονός ο Μπουλέν Ετζεβίτ (ο οποίος ήταν επικεφαλής της αντιπολίτευσης),πήγε στον πρόεδρο και του είπε ότι θεωρούσε ως υπεύθυνο της σφαγής τον μυστικό στρατό, αυτός τον παρέπεμψε στον πρωθυπουργό Σουλεϊμάν Ντεμιρέλ( ο οποίος είχε διαδεχθεί τον Ετζεβίτ). Ο Ντεμιρέλ αναστατώθηκε όταν έμαθε τα νέα αλλά δήλωσε αδυναμία παρέμβασης σε αυτό το περιστατικό φοβούμενος την ισχύ του μυστικού στρατού με τις παραφυάδες του. Ο Ετζεβίτ δεν το έβαλε κάτω και με παρότρυνση του έπεισε τον αναπληρωτή εισαγγελέα της Άγκυρας Ντογάν Εζ να ερευνήσει τις σχέσεις του ακροδεξιού κόμματος συνταγματάρχη Τιρκές του μυστικού στρατού Stay Behind και τις ΜΙΤ σε σχέση με την τρομοκρατία. Στην τελική έκθεση που υπέβαλε ο εισαγγελέας αποκάλυψε την εμπλοκή των παραπάνω αλλά μετά από λίγες ημέρες δολοφονήθηκε από ένα μέλος των Γκρίζων Λύκων τον Ιμπραχίμ Τσιφτσί. Ο δολοφόνος ομολόγησε την πράξη του αλλά ειρωνευόταν τους δικαστές ότι δεν μπορούν να τον πειράξουν. Και πράγματι κάθε φορά που τα πολιτικά δικαστήρια τον καταδίκαζαν , το Ανώτατο Στρατοδικείο τον απάλλασσε. Εδώ κρίνω σκόπιμο να αντιγράψω επί λέξει την φράση των πρακτικών από τα πολιτικά δικαστήρια « Η δολοφονία του εισαγγελέα Ντογάν Εζ είναι ένα αδιαμφισβήτητο γεγονός, αλλά δεν μπορούμε να εφεσιβάλουμε την απόφαση του στρατοδικείου. Ο κατηγορούμενος Ιμπραχίμ Τσιφτσί αφήνεται ελεύθερος».
Όταν στις 12 1980 Σεπτεμβρίου ο στρατηγός Εβρέν κατέλαβε την εξουσία με πραξικόπημα ο πρόεδρος Κάρτερ ενημέρωσε τον Πολ Χένζε ( πρώην σταθμάρχη της CIA στη Άγκυρα , ο οποίος αναχώρησε την παραμονή του πραξικοπήματος για να γίνει σύμβουλος ασφαλείας του Προέδρου των ΗΠΑ), και του είπε «οι άνθρωποι σου έκαναν πραξικόπημα», για να ανταπαντήσει αυτός « Τα αγόρια μας τα κατάφεραν».
Την επομένη του πραξικοπήματος ο διεθνής τύπος ανέφερε ότι εκπρόσωπος του Τύπου του Υπουργείου Εξωτερικών στην Ουάσιγκτον «επιβεβαίωσε πως οι ΗΠΑ είχαν ενημερωθεί πριν το πραξικόπημα ότι οι στρατιωτικοί θα αναλάμβαναν την εξουσία». Χρόνια αργότερα ο Κάρτερ σχετικά με το πραξικόπημα έκανε την εξής δήλωση «Μετά την παρέμβαση στο Αφγανιστάν και την ανατροπή της μοναρχίας στο Ιράν , το κίνημα για την σταθεροποίηση της Τουρκίας μας ανακούφισε».
Επίλογος
Συμπερασματικά θα μπορούσα να πω ότι το βαθύ κράτος στην Τουρκία δεν είναι οι κακοί στρατηγοί όπως θέλουν να το παρουσιάσουν μερικοί αναλυτές και ορισμένα μέσα ενημέρωσης. Είναι κάτι πολύ ποιο σύνθετο που δημιουργήθηκε από τις μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ σε συνεργασία με μέρος του πολιτικού και οικονομικού κατεστημένου της χώρας με εκτελεστικό βραχίονα τις ένοπλες δυνάμεις και συνδετικό ιστό τον άκρατο εθνικισμό αναμιγμένο με ισχυρή αντικομουνιστική δόση.
Κοζάνη 7 Αυγούστου 2008