Ανατρέπεται το Γεωπολιτικό στάτους στο Αιγαίο
Του Νίκου Καρατουλιώτη Υποστράτηγου ε.α
Μετά από καθυστέρηση αρκετών χρόνων υπογράφηκε επιτέλους η συμφωνία κατασκευής του αγωγού Μπουργκάζ – Αλεξανδρούπολης. Βεβαίως μέχρι να αρχίσει η υλοποίηση κατασκευής του και η ολοκλή-ρωση του έργου, θα χρειασθούν κάποια χρόνια και η όλη διαδικασία θα περάσει πιθανώς από σαράντα κύματα και τούτο γιατί δεν πρόκειται για έναν αγωγό μεταφοράς πετρελαίου, αλλά για ένα έργο που έρχεται να ανατρέψει το γεωπολιτικό στάτους της περιοχής.
Η Τουρκία μέχρι και σήμερα οραματιζόμενη την παλαιά Οθωμανική Αυτοκρατορία και με τις πλάτες του μεγάλου αδελφού, είχε ως στρατηγικό στόχο της εξωτερικής της πολιτικής, την επιστροφή στο παγκόσμιο γίγνεσθαι σαν Περιφερειακή Δύναμη με σφαίρα επιρροής από την Κεντρική Ασία μέχρι τα Βαλκάνια.
Πίστευε δε, ότι αυτό μπορούσε να το πετύχει αν κατάφερνε να μετατραπεί σε ενεργειακό κόμβο μεταξύ Ανατολής και Δύσης, οπότε η επιρροή της θα επεκτεινόταν και στην ίδια την Ευρώπη, γεγονός το οποίο μέχρι πρότινος το είχε πετύχει μερικώς μιας και αποτελούσε την μοναδική διέξοδο πετρελαίου - αερίου από τον ευρύτερο χώρο του Καυκάσου και ειδικότερα της Κασπίας στην Μεσόγειο.
Έτσι η κατασκευή του αγωγού Μπακού- Τσεϊχάν ήταν το πρώτο μεγάλο βήμα για την εφαρμογή του μοντέλου «μεγάλη Τουρκία». Το όλο εγχείρημα τελούσε με τις ευλογίες των Η.Π.Α καθόσον η υπερδύναμη χρησιμοποιούσε την Τουρκία σαν ενδιάμεσο για την σύσφιξη των σχέσεων της με τις χώρες τις Κεντρικής Ασίας και του Καυκάσου, καθώς και για τον απομονωτισμό της Ρωσίας και του Ιράν.
Πίνακας από άρθρο του κ. Μακάριου Δρουσιώτη 21/5/2006)
Η Τουρκία από τη μεριά της και πάντοτε κάτω από τα φτερά του Αμερικανικού αετού του Πενταγώνου, παρήγαγε εξωτερική πολιτική προς πάσα κατεύθυνση και σε πολλές περιπτώσεις συμπεριφερόμενη ως Περιφερειακή δύναμη όταν η ανοχή των γειτόνων της το επέτρεπε.
Η Τουρκία ως τοποτηρητής των Αμερικανών στην περιοχή εξελίσσεται σε δεινό παίχτη προωθώντας ταυτόχρονα και τα δικά της συμφέροντα . Έτσι λοιπόν υπέγραψε συμφωνία με τη Γεωργία ότι σε περίπτωση που κινδυνεύσουν τα σύνορα της δεύτερης από την Αμπχαζία να την συνδράμει στρατιωτικά, ταυτόχρονα επιδιώκει την δημιουργία μιας Οικονομικής Ομοσπονδίας στην Κασπία υπό την σκέπη της.
Αναμενόμενο είναι χρησιμοποιώντας τις πλάτες της Αμερικής και την γεωπολιτική - ενεργειακή της θέση να επιδιώξει μεγαλύτερο ρόλο στα Βαλκάνια και Αιγαίο . Η Τουρκία εκμεταλλευόμενη την θέση της παράγει επεκτατική πολιτική προς κάθε κατεύθυνση.
Πρόσφατα η Ρωσία κατηγόρησε την Τουρκία ότι βοηθά τους Τσετσένους αντάρτες και ενθαρρύνει τα Παντουρκικά και Ισλαμικά κινήματα της περιοχής . Ίσως πρέπει να θυμηθούμε την ανάμιξη της Τουρκίας στα γεγονότα Ναγκόρνο-Καραμπάχ. Η Ρωσία τότε μετέφερε στα Ρώσο - Τουρκικά σύνορα μία Στρατιά , που είχε να κινηθεί από την εποχή του πολέμου ( Ρωσίας - Τουρκίας ), με αποτέλεσμα την πλήρη Τουρκική υποχώρηση .
Μέσα στα πλαίσια σχεδιασμού του μοντέλου «Μεγάλη Τουρκία», η Ελλάδα λειτουργούσε συμπληρωματικά και ουσιαστικά χρησιμοποιούταν σαν πύλη εισόδου της Τουρκίας στην Ευρώπη.
Δεν είναι τυχαίο ότι κατά την πρόσφατη επίσκεψη της Υπουργού εξωτερικών των Η.Π.Α, η Κοντολίζα απαίτησε με ωμό τρόπο την μη κατασκευή του αγωγού Μπουργκάζ - Αλεξανδρούπολης.
Με την κατασκευή του αγωγού ανατρέπεται το στάτους της περιοχής και αυτό για τους παρακάτω λόγους.
1. Υποβαθμίζεται ο γεωπολιτικός-στρατηγικός ρόλος της Τουρκίας σαν την μοναδική χώρα που αποτελούσε διέξοδο των πετρελαϊκών αποθεμάτων της Κασπίας προς την Μεσόγειο και από εκεί προς Ευρώπη. Με την απώλεια αυτού του πλεονεκτήματος, θα χάσει και το πλεονέκτημα της ανοχής που είχε από την Ευρωπαϊκή Ένωση σχετικά με την ένταξη της χωρίς να σέβεται τις διεθνείς συμβάσεις (τελωνιακή ένωση Κύπρου, άνοιγμα των λιμανιών της στα υπό Κυπριακή Σημαία πλοία κ.λ.π.)
2. Αναβαθμίζεται ο ρόλος της Ελλάδας, που ενώ μέχρι τώρα λειτουργούσε συμπληρωματικά στα Τουρκικά συμφέροντα διακίνησης ενέργειας, αποκτά δική της ενεργειακή πολιτική μπαίνοντας σφήνα στον αγωγό Μπακού - Τσεϊχάν.
3. Η Τουρκία τόσο στο χώρο της Βαλκανικής, όσο και σε αυτόν του Καυκάσου στάθηκε κατώτερη των προσδοκιών της, με μοναδική εξαίρεση αυτήν του Αζερμπαϊτζάν. Στα Βαλκάνια πρωταγωνιστούν από οικονομικής πολιτικής οι Ρωσία, Γερμανία, Ελλάδα. Τα οικονομικά και πολιτικά προβλήματα που αντιμετωπίζει και ειδικότερα η διαφαινόμενη δημιουργία Κουρδικού Κράτους λειτούργησαν ανασχετικά στις βλέψεις της για τον χώρο Κασπίας-Βαλκανικής –Ευρώπης. Έτσι τα τελευταία πέντε χρόνια παρατηρούμε οι σχέσεις της με παραδοσιακούς συμμάχους στον χώρο του Καυκάσου (Ουζμπεκιστάν, Τουρκμενιστάν) να πηγαίνουν από το κακό στο χειρότερο. Από την άλλη μεριά η παρουσία της στην Βαλκανική να είναι κατώτερη των προσδοκιών της και να περιορίζεται ουσιαστικά σε κάποιες συμμαχίες παραστρατιωτικών ομάδων όπως αυτή του Ουτσεκά κ.λπ., που στο κάτω κάτω της γραφής δεν είναι ότι καλύτερο για το ίματζ της στο διεθνές γίγνεσθαι.
4. Η αξία των στενών που μέχρι πρότινος ήταν το ισχυρό χαρτί της Τουρκίας υποβαθμίζεται. Ήδη με τα νέα οπλικά συστήματα των τελευταίων χρόνων είχε αμφισβητηθεί η αξία τους και προκειμένου να επανακτήσει μέρος του χαμένου κύρους της επιδιώκει την έξοδο της στο Αιγαίο. Στο σημερινό γίγνεσθαι η αξία των στενών αποκτά ειδικό βάρος εάν και εφόσον έχουν βάθος. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί μόνον με την απόκτηση κάποιων νησιών (Λήμνος, Αϊ Στράτης κ.λπ), τα οποία να λειτουργούν συμπληρωματικά με τα στενά και να δίνουν βάθος από στρατιωτικής άποψης στην όλη τοποθεσία. Έτσι μπορεί να εξηγηθεί και το ενδιαφέρον της για τα συγκεκριμένα νησιά.
Επιγραμματικά θα μπορούσα να πω ότι πέρα από τα οικονομικά οφέλη που θα έχει η Ελλάδα από την κατασκευή του αγωγού Μπουργκάζ – Αλεξανδρούπολης η πατρίδα μας αναβαθμίζεται και Γεωπολιτικά καθόσον ο αγωγός θα διέρχεται από τον κρίσιμο εθνικό χώρο της Θράκης και θα έχει σαν αποτέλεσμα την αμυντική ισχυροποίηση του, μιας και τυχόν στρατιωτικές Τουρκικές βλέψεις θα έρχονταν αντιμέτωπες και με Ρωσικά συμφέροντα.
Αν το όλο εγχείρημα συνδυασθεί με τα πετρελαϊκά κοιτάσματα της Κύπρου και της συμμαχίες που δημιούργησε η τελευταία με Συρία, Αίγυπτο και Λίβανο είναι μια πρωτοφανής διπλωματική νίκη της πατρίδας μας που την καθιστά σοβαρό Εταίρο στο Γεωπολιτικό παίγνιο της περιοχής.
Ο αγωγός με αυτήν την έννοια δεν είναι ένας απλός σωλήνας μεταφοράς πετρελαίου, αλλά ένας αγωγός που παράγει πολιτική και στρατιωτική ισχύ ενώνοντας Ρωσία- Ελλάδα – Κύπρο- Λίβανο – Συρία-Αίγυπτο.
Το εγχείρημα τεράστιο, το όραμα μοναδικό και το ζητούμενο είναι να μην προβούμε σε εμβαλοματικές λύσεις (Πετρέλαιο από εδώ , αέριο από την Τουρκία, εγκατάλειψη της Κυπριακής Κυβέρνησης στο εγχείρημα της κ.ο.κ.) μέσα στην κατευναστική λογική που λειτουργούν μεταπολεμικά όλες οι Κυβερνήσεις μας.
Βεβαίως όταν η Υπουργός Εξωτερικών της Αμερικής κατά την τελευταία επίσκεψη της, απαιτούσε την μη κατασκευή του αγωγού, είχε υπόψη της όλα τα παραπάνω, αν και μέχρι τότε δεν είχε διαρρεύσει τίποτα σχετικά με τα πετρέλαια της Κύπρου και της συμφωνίες που είχε κάνει ο Κύπριος πρόεδρος. Τώρα όμως προκύπτει ότι οι μυστικές υπηρεσίες της Αμερικής ήταν ενήμερες. Οι δικοί μας κατά πάσα πιθανότητα γνώριζαν μόνο ένα κομμάτι του πάζλ, αυτό δηλαδή που αφορούσε τον αγωγό. Το όλο εγχείρημα πρέπει να σχεδιάστηκε και υλοποιήθηκε από το Ρωσικό Υπουργείο Ενέργειας με την συνδρομή των μυστικών υπηρεσιών(πιθανά να γνώριζε ο Κύπριος Πρόεδρος και για αυτό έπαιξε το χαρτί του με τόση σιγουριά) . Φοβάμαι ότι οι δικοί μας δεν ήξεραν σε τι παρτίδα γεωπολιτικού πόκερ μπλέκανε και πολύ πιθανά να μην το έχουν καταλάβει ακόμη. Απλά το όλο πακέτο τους προέκυψε και τώρα να δούμε πώς θα το διαχειρισθούν.
Το «ανήκουμε στη Δύση», που ειπώθηκε από τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, έρχεται να αμφισβητηθεί από τον νεώτερο Καραμανλή και να υλοποιηθεί η διαθήκη του Μεγάλου Πέτρου για έξοδο σε Θερμές θάλασσες (έστω και μέσα από έναν αγωγό).
Υ.Γ Οι Αμερικανοί θα κάνουν το πάν για την μη λειτουργία του αγωγού και η αχίλλειος φτέρνα του όλου εγχειρήματος θα είναι η τυχόν προώθηση του φίλο- αμερικανικού λόμπι που υπάρχει στα δύο μεγάλα κόμματα και ανατροπή του σημερινού Πρωθυπουργού.
Liotis1@otenet.gr Κοζάνη, 17-3-2007
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου